رضا، دائم الوضو بود. همیشه و در همه حال وضو داشت ، به ایشان میگفتیم چرا اینقدر وضو میگیری؟ میگفت : "شاید خدا جانم را گرفت ، میخواهم که اجر شهید را داشته باشم!" (اشاره به حدیثی از پیامبر که کسی که باطهارت بمیرد اجر شهید دارد)

برای نماز اهمیت فوق العاده ای قائل بود ، همیشه نماز را اول وقت و حد الامکان صف اول جماعت به پا میداشت. شب ها هم ، صدای ناله و انابه اش به درگاه خداوند بلند بود.

خاطره ای از شهید محمد رضا بدیهی